วันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2552

I LOVE Chiangmai .. ดอยอินทนนท์




ไปเยี่ยมเชียงใหม่เหมือนไปเยี่ยมเพื่อนสนิท
ขึ้นดอยอินทนนท์ไม่ต่ำกว่าสี่ห้าครั้ง

แต่ครั้งนี้ ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสดอยอินทนนท์อย่างแท้จริง

บอกกับตัวเองว่า ที่เคยรู้จักดอยอินทนนท์แค่ป้ายสูงสุดแดนสยาม
ไดไปนมัสการพระมหาธาตุสององค์ มีโอกาสแวะซื้อผักสดจากตลาดม้ง
หรือแค่ชมแปลงดอกไม้สวยๆ ที่โครงการเกษตรหลวง มาแล้วนั้น

แต่ถ้าหากยังไม่ได้ไปเยือน กิ่วแม่ปาน แม้เพียงสักครั้ง
อย่าได้กล้าพูดกับใครๆ เลยว่าไปถึงดอยอินทนนท์แล้วน่ะ

จริงๆ นะ

วันพฤหัสบดีที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2552

I LOVE Chiangmai ..




เชียงใหม่สำหรับฉันเหมือนเพื่อนที่คบกันมานาน
แต่แล้วจู่ๆ วันหนึ่ง รู้สึกว่าบางอย่างมันเปลี๊ยนไป๋

จะอะไรเล่า ก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่า "ฉันรักเชียงใหม่" เข้าแล้วน่ะสิ
คล้ายกับความรู้สึกของเพื่อน มันพัฒนาไป ...ว้าว

วันอังคารที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

เจ้าพระยา: สายน้ำแห่งชีวิต


สองสะพานขนานกัน

ครึ้มๆ ไงไม่รู้ ... เลยได้ขุดสายน้ำมาดูเล่นซะเลย ...

วันอังคารที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ฟ้า..จ๋าฟ้า




..... อยากรู้ว่าขอบฟ้าเริ่มตรงที่ใด
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่าฟากฟ้าล่องลอยไปไหน
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่าปุยฟ้านุ่มนวลเพียงใด
ฟ้าจ๋าฟ้า อยากรู้ว่าปลายฟ้าสิ้นสุดที่ใด

....

อานิสงฆ์ของฟิลเตอร์ CPL ฟรีๆ จากเพื่อนผู้ใจดีมอบให้
ประกอบกับฟ้าเป็นใจ...ที่ระเบียงบ้าน
อดรนทนไม่ไหว ออกไปส่องลองของซะเลย...
ได้มาแค่เนี้ยะ เช่นเคย ฟิลเตอร์ไม่ช่วยให้ฝีมือดีขึ้น เอิ๊กๆๆ

........

อยากเก็บความสดใส ใส่ไว้บนฟากฟ้า
อยากเก็บเดือนดารา ประดับประดา
ฟ้าเป็นประกาย
นะ... ฟ้า...จ๋าฟ้า

วันพฤหัสบดีที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

วันเดียว..เที่ยวหัวหิน


หลวงปู่ทวด

เพื่อนคนหนึ่งฟอร์เวิร์ดเมลเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวใหม่ในหัวหิน
เพื่อนคนหนึ่งโทรชวนไปเที่ยวหัวหิน

เพื่อนหลายคนรวมตัวกันในวันหนึ่ง...
วันเดียว...เที่ยวหัวหิน

วันจันทร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2552

Lotus




ไม่ใช่โลตั๊ส แต่เป็นพิพิธภัณฑ์บัว
ไปเยี่ยมๆ ส่องๆ ก็ได้มาแค่เนี๊ยะ... อายเหมือนกัน

วันอาทิตย์ที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2552

ร้อนวิชา กับ DSLR ตัวแรก..


อ่านหนังสือแล้วก็ร้อน
ต้องรีบออกไปลองวิชา
ฝนมาครึ้มเชียว

ว่าจะถอยน้องนิคส์ D90 มาครอบครอง
สะดุดนิดหน่อย เลขเลยกลับหัวเป็น D60 ฮ่าาา คนละเรื่องเยยย
เอาน่า..สักวันหนึ่ง เราจะโต

การเมืองก็ร้อน
วิชาเราก็ร้อน
ฝ่าแดดร้อนๆ ไปลองของใหม่
เปิดตำราถ่ายจนเหนื่อย!!!!

ใครๆ ก็ให้กำลังใจ ... เดี๋ยวก็เก่ง ...
คงอีกหลายเดี๋ยว
แต่ก็หวังเอาไว้อย่างซั่นเด้อจ้าเด้อ...

วันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

พระราชวังพญาไท


ตั้งอยู่ภายในโรงพยาบาลพระมงกุฏเกล้า ปัจจุบันดูแลโดยกองทัพบก

พาหลานแวะเวียนชมพระราชวัง (unseen in BKK)
คิดแทนเอาเองว่าคงจะเบื่อฟังประวัติศาสตร์อะไรไหม
ผิดคาด... เวลา ๓-๔ ช.ม. ที่นั่นแบบรู้เรื่องไม่รู้เรื่องบ้าง
แต่แววตาท่าทางที่เห็นไม่มีเบื่อสักนิด
สนุกสนานเสียอีก ชมเปาะทีเดียวเชียว

อาโกวฮึกเหิม ว่าจะพาตระเวณไปให้ทั่วกรุงเทพฯ
ดีใจเล็กๆ นอกจากวัดดังๆ หลายวัดแล้ว
ไม่ต้องติดอยู่แค่ห้างและห้างโตๆ ไปหลายนาน

http://www.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?NewsID=9480000058848
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%9E%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97

วันจันทร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2552

Foggy day in BKK




งัวเงียตื่นมา แต่นอนต่อไม่ลง
ตื่นเต้นกับหมอกที่นอกหน้าต่าง..
เคยเห็นที่ไหนๆ แต่ไม่เคยเห็นที่นี่ Bangkok บ้านฉันเอง

เป็นวันดีๆ อีกวันเลยเชียว อีกสองวันก็ตรุษจีนแล้ว

...

วันพุธที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2552

แล้วก็ "หาดวนกร"




กลับออกจากภูเก็ต ไม่อยากจะนั่งรถยาวเกินไป แล้ววันก็ยังพอมีเหลืออีกสองวัน
ฉันจึงมีแผนจะไปค้างคืนแถวประจวบซักคืน ให้หลานๆ ได้เล่นน้ำทะเลอย่างจริงจังซักที
อยู่กรุงเทพฯก็ได้เล่นแต่น้ำในสระ

โชคดีเกินคาด ไม่ได้จับจองอะไรไว้เลย แต่ก็ได้บ้านพักอุทยานที่หาดวนกรที่เหลือเพียงหล้งเดียว ใหญ่โตและสะดวกพอสมควรสำหรับเราทั้งเจ็ด แถมเครื่องอำนวยความสะดวกก็พร้อม ถึงแม้ราคาดูจะสูงไปนิดหน่อยแต่ก็ทำใจเพราะเรามาแบบกระชั้นชิดมาก

เด็กๆ ก็ได้เล่นน้ำทะเลสมใจอยาก เช้าตื่นมาก็วิ่งลงทะเลได้เลย
(แต่ช้าก่อน รอโกวเล็กโกวใหญ่ลงด้วย ลมแรงอากาศเย็น ไม่ปล่อยไปกันเองหร่อก)

ูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า(ตามนัด) สวยงามสมใจแท้
เล่นน้ำ เล่นทรายจนเหนื่อย หิว กินอาหารเช้าแล้วก็มานั่งชิวๆ สักแป๊บ
โน่น เกือบเที่ยงจึงเก็บข้าวของเสร็จย้ายกองกันไปเยี่ยมเยียนหัวหิน
ตระเวณกินร้านดังๆ ทั้งหลาย

แล้วก็มาจบที่ พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน (ฉันคิดถึงที่นี่ทุกครั้งที่มีโอกาสมาหัวหิน)
ครั้งนี้ ไม่เหมือนทุกครั้ง ฉันพาหลานๆ มาปั่นจักรยานชมวิวและชมวังไปพร้อมกัน

เช่นเคย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีความสุขเต็มอิ่ม

จู่ๆ...ก็ "ภูเก็ต"


บน:
ซ้าย - น้องฟร๊องซ์+กั๊สจัง
กลาง - น้องเฟ
ขวา - โกวเล็ก+น้องเฟ+คุณย่า

ล่าง:
ซ้าย - คุณย่า+กั๊สจัง
กลาง - เจ็กโจ
ขวา - โกวใหญ่+กั๊สจัง

อยากเห็นเด็กๆ มีความสุข
อยากเห็นแม่ อยากเห็นน้องมีความสุข
รู้เลยว่าในอนาคตหากได้มองย้อนกลับมาวันพวกนี้แล้ว..
จะมีเรื่องเล่าไม่ได้หยุด ...และฉันก็มีความสุขด้วย

ตั้งใจแค่จะพาไปค้างต่างจังหวัดใกล้ๆ แค่คืนเดียวให้ได้มีกิจกรรมร่วมกัน
แค่็อยากเปลี่ยนที่กินที่นอนก็พอ หากจะครึกครื้นเจี๊ยวจ๊าวเท่าไหร่ยิ่งดี
เพราะคิดถึงบรรยากาศอย่างนั้น
และถึงปีใหม่จะต้องไปเบียดเสียดแย่งกันเที่ยวก็ยอม ก็ด้วยวันลาก็ไม่มีแล้ว

แต่ก็เป็นเหมือนฟ้าส่งของขวัญปีใหม่มาให้
เจ้านายใจดี ยกห้องพักที่ภูเก็ตให้ฟรีตั้ง 4 คืน (เจ้านายไม่สามารถไปเองได้)
ห้องพักสำหรับ 6-7 คน สองห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว (ว้าวว)
เงื่อนไขต้องไปวันธรรมดาที่เค้าจองไว้แล้วเท่านั้น (ชอบสิไม่ต้องแย่งกันเที่ยว)
วันลาไม่เหลือ นายก็ใจดี ถึงแม้จะหักของปีหน้าไป 4 วันก็เหอะ

จู่ๆ พวกเราจึงได้ไปกระโดดโลดเต้นกันที่ภูเก็ตอย่างครึกครื้น ..
หลานสาวสองคนได้นั่งเครื่องบินเป็นครั้งแรกอีกต่างหาก ...
(เสียดายที่อีกครอบครัวไม่มาร่วมด้วยช่วยเจี๊ยวจ๊าว)

สมาชิกร่วมทริปประกอบไปด้วย

แม่
เจ็กโจ
โกวใหญ่
โกวเล็ก
น้องฟร๊องซ์
น้องกั๊สจัง และ
น้องเฟ

เป็น 6 วัน 5 คืนที่ประทับใจมาก (ขากลับพวกเราพักครึ่งทางที่ประจวบอีกหนึ่งคืน)

วันเสาร์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2552

สวัสดีปีฉลู: Jim Thompson Farm


ต้อนรับด้วยต้นปอเทืองเหลืองอร่ามและฟักทองยักษ์

หลานอีกสามคนไม่ได้ไปภูเก็ต
จำเป็นเหลือเกินต้องพาไปปลอบใจ
...
เทศกาลอย่างนี้ ไม่อยากไปเบียดเสียดผู้คน
หนีไปช่วงกลางๆ วันหยุด
ก็ไม่วายเจอฝูงชนล้านแปดสงสัยจะหนีผู้คนมา...เจอกันเอง

เป็นทริปวันเดียวที่เหนื่อยและมีความสุขไม่แพ้ทริปใดๆ